Ellen werd zwanger in januari 2002. Destijds waren Tom en Ellen nog aan het verbouwen aan het huis in Baarn. Dit was best een zware tijd, want een gemiddelde dag bestond uit werken, boodschappen doen, koken, afwassen en klussen. En in het weekend ging het klussen weer verder. Ook hadden Tom en Ellen het idee om te trouwen en dit vond dan ook plaats op 8 mei 2002. Dit was dus best een drukke tijd. Tijdens de laatste loodjes van het huis merkte ze dat het niet zo goed ging met Ellen.
De zwangerschap voelde niet echt als een roze wolk. Ellen had vooral veel pijn en daardoor ook twijfels over of de zwangerschap goed ging. Toen bleek dat er veel meer aan de hand was.
Merit werd 4 weken eerder dan gepland geboren op 17 september 2002. Helaas is ze diezelfde dag in Toms armen gestorven. In de 4 dagen dat Merit wel thuis was hebben Ellen en Tom zo goed mogelijk voor haar proberen te zorgen. Tom heeft samen met de moeder van Ellen, Tonny, het kistje gemaakt. Hiermee hebben ze op een respectvolle manier merit kunnen begraven met een bescheiden groep vrienden en familie.
Het leven daarna was kaal en verdrietig. Dit was een zware tijd voor Tom en Ellen, veel vrienden en mensen om hen heen kregen kinderen. Dit was moeizaam dat zij zelf niet konden zorgen voor hun kindje. Ze hadden een modus gevonden waarin ze samen toch genoten van het leven en leerden omgaan met het verdriet. Ze kochten een cabrio om met andere dingen bezig te zijn als afleiding omdat het voelde alsof ouderschap misschien niet bedoeld was voor hen. Maar gelukkig was de auto nog niet eens binnen of ze kregen al het goede nieuws dat Heather onderweg was.
“Merit, je zal altijd onze dochter zijn.”
Deze gedachtegang hebben we ook overgebracht aan onze andere kinderen, ze is nooit vergeten.
